De handelsoorlog in de VS staat in de wacht

Misschien was het het dessert van karamelgerolde pannenkoeken, knapperige chocolade en verse crème. Of misschien had president Donald Trump al besloten dat hij tijdens een werkdiner op 1 december een deal wilde met president Xi Jinping uit China. Wat het ook was, nadat geluiden van applaus waren uitgeschreven naar verzamelde journalisten, kondigden de twee een [zeer succesvolle "onderhandeling aan. [Dit was een verbazingwekkende en productieve ontmoeting met onbeperkte mogelijkheden voor zowel de Verenigde Staten als China," zei de heer Trump.

Een meer realistische beoordeling zou zijn dat de vergadering een wapenstilstand produceerde op basis van twee elementen: een duistere mercantilisme en een deal om over een deal te praten. China zal de aankoop van Amerikaanse boerderijproducten, energie en sommige industriële goederen vergroten. In Exchange zal Amerika een escalatie in tarieven uitstellen, van 10% tot 25% op $ 200 miljard aan goederen gepland voor 1 januari. Dat staat in de wacht tot 1 maart op zijn vroegst. Maar omdat de formele gesprekken tussen de twee landen heel goed kunnen falen, is deze wapenstilstand zorgwekkend kwetsbaar.

De Chinese toewijding om aankopen van Amerikaanse goederen te verhogen, is met een bedrag [nog niet overeengekomen, maar zeer substantieel ". Dat wordt verondersteld het bilaterale handelstekort van Amerika te verminderen met China. Het eisen De regering van Amerika klaagt dat China zich nog steeds gedraagt ​​als een niet-markteconomie.

Het idee is ook economische onzin. Bilaterale handelstekorten betekenen niet veel, vooral in een tijdperk waarin toeleveringsketens wereldwijd zijn. Bovendien is het bilaterale handelstekort niet alleen een functie van de Chinese import, maar ook van de Chinese export naar Amerika. Zelfs als de Chinese staat manieren kan vinden om de aankoop van Amerikaanse goederen te stimuleren, kan deze niet het gedrag van Amerikaanse consumenten bepalen. Ze kunnen graag uit China kopen, al was het maar om producten te pakken voordat de relaties opnieuw verslechteren. In het jaar tot op heden is het handelstekort van Amerika in goederen met 10%toegenomen.

De basis van het tweede deel van de deal zijn bijna net zo wankel. In theorie hebben onderhandelaars nu tot 1 maart om in te stemmen met [structurele wijzigingen met betrekking tot gedwongen technologieoverdracht, bescherming van intellectuele eigendom, niet-tariff-barrières, cyberintrusies en cyberdiefstal, diensten en landbouw. ​​"Die lijst is ambitieus, met name wanneer niveaus van Vertrouwen tussen de twee partijen zijn zo laag.

Een van de fundamentele problemen in de betrekkingen tussen Amerika en China is de moeilijkheid om een ​​deal af te dwingen. De World Trade Organisation (WTO) heeft een geschillenbeslechtingsproces, maar het heeft enkele hiaten en kan traag zijn. In het verleden hebben de Chinese autoriteiten beloofd dingen bilateraal te doen, maar vervolgens hun voeten slepen. En het kan duivels moeilijk zijn om te bewijzen dat de Chinese staat verwijtbaar is. Wanneer de Amerikaanse autoriteiten het beschuldigen van het toezicht op gedwongen technologieoverdracht, klagen ze bijvoorbeeld over een praktijk die niet in een Chinese wet is geschreven. De eisen worden gesproken en statistisch bewijs van een onderliggend beleid is schaars.

Gezien het aantal keren dat de Chinezen hun toezeggingen hebben verbroken om technologie geen toegangsvoorwaarde in hun markt te maken, is het onwaarschijnlijk dat Amerika genoegen neemt met een eenvoudige belofte die wordt ondersteund door de dreiging van langdurige tarieven. Dat betekent dat China mechanismen zal moeten vinden om aan te tonen dat het deze keer echt zijn wegen heeft veranderd.

Een stabielere oplossing voor de spanningen van de VS-China zou samenwerking met andere landen met zich meebrengen. De Europese Unie en Japan zijn het eens met veel Amerikaanse klachten, en er is wat werk geweest om nieuwe regels te bedenken om ze op te lossen. Op de langere termijn zou de WTO zelfs kunnen helpen om deze te handhaven, hoewel niet als de Trump-regering blijft bestaan ​​bij het ondermijnen van zijn geschillenbekledingssysteem. Hoewel er echter sprak tijdens de bredere G20 -vergaderingen van het hervormen van de organisatie, leek het multilaterale handelssysteem niet veel te zijn. En waarom zou het zijn? De aanbiedingen van de heer Xi zullen hebben aangetoond dat hij zelf veel uit China kan persen. Waarom zou hij multilateraal handelen als het bilaterale pesten zo goed werkt? Na het G20 -wapenstilstand van het weekend waren bedrijven snel opgelucht. Maar deze oorlog is nog niet voorbij.

Verduidelijking (4 december 2018): Een eerdere versie van dit artikel was gewijzigd om een ​​verklaring van de directeur van de National Economic Council van de Verenigde Staten te weerspiegelen, die de deadline voor een deal zou hebben uitgebreid tot 1 april. Vervolgens keerde het Witte Huis terug naar zijn oorspronkelijke formulering; De deadline is in feite 1 maart, zoals we het in het origineel hadden.